Eind 2018 kochten we (Suzanna Markusse en ik) het Amsterdamse voetveer Jillis, gebouwd in 1928, van Jan en Wilma Marijt.
De Jillis lag in Leiden als kantoor voor de organisatie van de Erfgoedmanifestatie 2019, die dat jaar in Leiden werd gehouden.
Plan was om de Jillis als tijdelijke woonruimte te gebruiken wanneer we ons varend woonschip, de Friese tjalk Aeolus, aan de binnenkant gingen opknappen. Na zestien jaar intensief gebruik was het interieur, en met name de intimmering en isolatie, aan vernieuwing toe. De Jillis kwam er naast te liggen in Leeuwarden als woonruimte tijdens het opknappen. Echter onze eerste tocht met de Jillis, naar Bolsward voor de Tjalkendag van de Noorderschippers van de LVBHB strandde op de terugweg in Grou en daar stuitten we op een leuk huis uit 1832. Vervolgens werd de tjalk in 2019 verkocht en wonen we ’s winters in Grou en ’s zomers op de Jillis. Inmiddels zijn we naar een flat in Leeuwarden verhuisd.

Onderweg worden we soms aangesproken: ”is dat een wolscheepje?”. En na bevestiging kregen we het verhaal hoe de vraagsteller elk weekend het IJ overstak om bij zijn of haar grootmoeder in Amsterdam-Noord op visite te gaan. Waarom wolscheepje? Omdat alle Heen en Weer schepen van Reederij Bergmann met een reclame voor Scheepjeswol achterop voeren. En de Jillis is de Heen en Weer V.
Over Bergmann is aardig wat gepubliceerd en ook de eigendomsgeschiedenis van de Jillis is redelijk bekend, maar het blijft toch altijd een uitdaging om de hele chronologie van een schip te documenteren, aan te vullen en, met achtergrond- informatie, te verzamelen in één boek.
Aanwezige informatie is gebruikt (zie de Referenties), de informatie van de vorige eigenaar en (met name voor de geschiedenis van Bergmann en de Droogdok Maatschappij) er zijn veel gegevens uit de gedigitaliseerde kranten gehaald. Verder natuurlijk uit de liggers van de Scheepsmetingsdienst, de Kadaster kaarten en uit gegevens over de binnenvaart in de Tweede Wereldoorlog.
Met name de geschiedenis van Reederij Bergmann is in de boeken en publicaties slechts fragmentarisch behandeld. De geschiedenis van de Amsterdamse werven is een Gordiaanse knoop en ik heb geprobeerd die zonder zwaard te ontwarren. Ook de geschiedenis van Seijmonsbergen is niet helemaal compleet. Binnen al die beperkingen moeten we het maar doen.

Terug naar overzicht of het volgende hoofdstuk